Tytuł | Zarys koncepcji filozofii "niższego" i "wyższego" człowieka. Nowy typ antropologii filozoficznej infrastruktur osobowego bytu ludzkiego |
---|---|
Podtytuł | Rozprawa habilitacyjna |
Autor | Mieczysław Paweł Migoń |
Recenzent | prof. nadzw. dr hab. Janina Kubka |
Rok wydania | 2009 |
Wydanie | Wydanie drugie poprawione |
Strony | 212 |
Format (cm) | 17x24 cm (B5) |
ISBN | 978-83-89762-25-2 |
Cena (zł) | 20,00 |
Dodatkowe informacje
Rozprawa habilitacyjna stanowiąca autorską próbę prezentacji nowego typu antropologii filozoficznej infrastruktur bytowych (ludzkiego bytu osobowego). Jej prezentacja wiąże się m.in. z prowadzonym przez autora krytycznym dialogiem zarówno z tymi myślicielami, którzy przyczynili się do „odpodmiotowienia” człowieczeństwa (C. Lévi-Strauss) bądź też jego „ograniczenia” (M. Heidegger, K. Jaspers), jak i inspirującym dialogiem z myślicielami, którzy opowiadali się lub opowiadają się za „podmiotowością” człowieczeństwa, a mianowicie: W. Jamesem, M. Schelerem, N. Hartmannem, E. Stein, C.G. Jungiem, H. Plessnerem, R. Swinburnem, P.F. Strawsonem, R. Otto i innymi.
Przedmowa
Tytuł rozprawy habilitacyjnej brzmi: „Zarys koncepcji filozofii »niższego« i „wyższego” człowieka. Nowy typ antropologii filozoficznej infrastruktur osobowego bytu ludzkiego”. Rozprawa ta stanowi autorską próbę prezentacji nowego typu antropologii filozoficznej infrastruktur bytowych (ludzkiego bytu osobowego). Jej prezentacja wiąże się m.in. z prowadzonym przeze mnie krytycznym dialogiem zarówno z tymi myślicielami, którzy przyczynili się do „odpodmiotowienia” człowieczeństwa (C. Lévi-Strauss), bądź też jego „ograniczenia” (M. Heidegger, K. Jaspers), jak i inspirującym dialogiem z myślicielami, którzy opowiadali się lub opowiadają się za „podmiotowością” człowieczeństwa, a mianowicie: W. Jamesem, M. Schelerem, N. Hartmannem, E. Stein, C.G. Jungiem, H. Plessnerem, R. Swinburnem, P.F. Strawsonem, R. Otto i innymi.
Chciałbym pokazać, że antropologia filozoficzna infrastruktur osobowego bytu ludzkiego może stanowić próbę „ugruntowania” kategorii „człowieczeństwa”, aby w zasadzie nie przeciwstawiać jego różnych form.
Z racji przywiązywania dużej wagi do dialogu z tradycją filozoficzną bądź też z tradycją antropologiczną w swojej rozprawie starałem się zachować właściwą proporcję w doborze literatury i to zarówno w odniesieniu do źródeł cytowanych lub w przytaczaniu sądów ze strony interpretatorów odnośnie danej kwestii (w jej odpowiednim naświetleniu) w obrębie różnych typów antropologii, także w przedstawianiu własnej interpretacji kwestii „obecnych” w różnych typach antropologii, jak i w prezentacji własnej koncepcji filozoficznej „niższego” i „wyższego” człowieka.
Z kolei w doborze stosowanych metod w tej rozprawie preferowane są: metoda analityczna (analiza cząstkowa), metoda syntetyczna, metoda opisowa i wyjaśniania, a także metoda fenomenologiczna, etc., użyteczne w badaniach filozoficznych infrastruktur bytowych, tj. „niższego” i „wyższego” człowieka „w obrębie” osobowego bytu ludzkiego.
Rozprawa składa się z wprowadzenia, trzech części, a mianowicie: „Ku realności „niższego” i „wyższego” człowieka w ramach cielesno-psychiczno-duchowej struktury bytu ludzkiego (jako bytu osobowego)” (część pierwsza); „Rzeczywistość „niższego” i „wyższego” człowieka w obrębie żywego ludzkiego bytu” (część druga); „Ku tożsamości osoby ludzkiej” (część trzecia); z dwunastu rozdziałów, zakończenia, bibliografii, indeksu osobowego. Rozprawa ta zawiera także przedmowę, podsumowanie i przypisy dotyczące poszczególnych rozdziałów.
Niektóre fragmenty zarysu koncepcji filozofii „niższego” i „wyższego” człowieka były przedstawione podczas międzynarodowej konferencji fenomenologicznej w Uniwersytecie w Luksemburgu (1992 r.) i międzynarodowego kongresu fenomenologicznego w Uniwersytecie w Macerata, Włochy (1996 r.), a także podczas ogólnopolskiej konferencji odnośnie filozoficznych wizji i modeli świata w Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku (2003 r.) [obecnie Akademii Pomorskiej w Słupsku]. Należy tutaj podkreślić, że koncepcja ta wzbudziła zainteresowanie i oddźwięk w toczących się dyskusjach konferencyjnych / kongresowych.
Dotychczas zostały opublikowane niektóre z fragmentów filozofii „niższego” i „wyższego” człowieka dotyczące kwestii realności oraz doświadczenia czasu („chronos”, „kairos”) (zob.: przypisy). Z kolei autoreferat poświęcony realnemu istnieniu „właściwych” infrastruktur osobowego bytu ludzkiego, który wysłałem z przeznaczeniem do wzięcia swego udziału w XXI Światowym Kongresie Filozoficznym w Stambule (Turcja) zarówno uzyskał akceptację ze strony Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego XXI Światowego Kongresu, Jego Przewodniczącego I. Kuçuradi oraz S. Vossa, jak i został opublikowany w The Proceedings of the Twenty-First World Congress of Philosophy (ed. I. Kuçuradi), Philosophical Anthropology (ed. S. Voss), Vol. 9 (zob.: przypisy do rozdziału IV).
Gdańsk, 25.02.2006
Spis treści
Część pierwsza. Ku realności „niższego” i „wyższego” człowieka w ramach cielesno-psychiczno-duchowej struktury bytu ludzkiego (jako bytu osobowego).
- Zarys problematyki „niższego” i „wyższego” ja (zwięzła analiza wybranych stanowisk filozoficznych).
- Zarys problematyki „człowieka wewnętrznego” i „człowieka zewnętrznego” (zwięzła analiza wybranych stanowisk filozoficznych).
- Próba określenia dotychczasowego stanu badań nad problematyką „niższego” i „wyższego” człowieka.
- Realność „niższego” i „wyższego” człowieka „w obrębie” ludzkiego bytu (jako osobowego).
Część druga. Rzeczywistość „niższego” i „wyższego” człowieka w obrębie żywego ludzkiego bytu.
- Warstwy i szczeble dotyczące „niższego” i „wyższego” człowieka w obrębie ludzkiego bytu.
- Związek pojęcia „natura ludzka” / „kondycja ludzka” z pojęciem „niższy człowiek” i „wyższy człowiek”.
- Wielowymiarowa rzeczywistość „niższego” i „wyższego” człowieka „w obrębie” żywego ludzkiego bytu.
Część trzecia. Ku tożsamości osoby ludzkiej.
- Fenomen tożsamości osoby ludzkiej.
- Związek „niższego” i „wyższego” człowieka z pierwotnym doświadczeniem moralności.
- „Niższy” i „wyższy” człowiek w związku cnót w czasie „chronos” i „kairos”.
- Koekstensywność transcendentaliów w „niższym” i „wyższym” człowieku (jako infrastrukturach bytowych).
- Fenomen „sakralizacji” „niższego” i „wyższego” człowieka w obrębie osoby ludzkiej.
- Ponadto: przedmowa, podziękowania, wprowadzenie, zakończenie, bibliografia, wykaz tabeli, indeks osobowy.